اِآ (Ea) خدای آب‌های شیرین

   

 اما با تحقیق در منابع و نوشته‌های گوناگون نویسندگان ایرانی متوجه می شویم که در مذاهب دیگر و ملل دیگر نیز روزی برای گرامی‌داشت آب وجود دارد. در میان زردشتی‌ها نیز جشنی به نام جشن آب در آغاز تابستان (اول تیر) برگزار می‌شود. در این روز این هموطنان نیز به دشت و صحرا رفته و بر روی هم آب می‌پاشند. درکشورهایی مانند کامبوج، لائوس و اوکراین نیز چنین جشنی برگزار می‌شود و مردم با پاشیدن آب بر روی هم به جشن و شادی می‌پردازند. در کشور اوکراین این جشن در دوشنبه‌ی بعد از عید پاک برگزار می‌شود.

   آندرانیک هویان که یک نویسنده‌ی ارمنی ایرانی است می‌نویسد که این عید با اسامی گوناگونی مانند نواسارد، ناواسارداد، نوسارچ، ناواسارچی و نوسارد توسط تمامی اقوام آریایی جشن گرفته می‌شد. اما هویان معتقد است که این عید، عید سال نو یا نوروز است که یکی از رسوم آن پاشیدن آب است و در حال حاضر به فراموشی سپرده شده است. او یادآوری می‌کند که اولین ماه ارامنه ماه نواسارد بوده و توسط تمام اقشار جامعه جشن گرفته می‌شد.

   تقی‌زاده نوشته است که این رسمِ ناواسارد در ارامنه به عید یحیای تعمید دهنده تبدیل شده و تصور می‌کند که نوسردیل ریشه‌ی ایرانی و زردشتی دارد. با این همه منطقی‌ترین تفسیر این است که نوسردیل ریشه در رسوم آشوری و بابلی دارد. زیرا تمام مللی که در بالا ذکر شدند صدها سال تحت حکومت امپراطوری آشور زندگی می‌کردند و اغلب آداب و رسوم آن‌ها را اقتباس کرده بودند. یک نمونه‌ی مشخص از این رسوم عید نوروز می‌باشد که تمامی محققین و جامعه‌شناسان خارجی و ایرانی مانند آریان‌پور و دکتر کتایون مزداپور اعتقاد دارند که رسمی آریایی نبوده بلکه از بین‌النهرین نشأت گرفته است.

منابع:

1 ـ مجله‌ی بانی‌پال،شماره‌ی 1

2 ـ مجله‌ی هویس، شماره‌ی 83، مهر 1389

3 ـ مجله‌ی دانستنی‌ها، شماره ی 25، اسفند 1389

4 ـاینترنت، ویکی‌پدیا