آداب و رسوم آشوری

   شامیرام داودپوریان

نوسردیل ـ در باور آشوری‌ها نوسردیل عیدی مذهبی است که تمامی اقشار جامعه در آن شرکت می‌کنند. مراسم نوسردیل 60 روز بعد از کلوسولاقا (عید صعود مسیح) برگزار می‌شود. مراسم با طلوع خورشید شروع می‌شود و مردم با تدارکات لازم برای آن به دشت یا فضاهای سرسبز می‌روند و با خوردن و آشامیدن و رقص و پایکوبی به شادی می‌پردازند اما مهم‌ترین و لذت‌بخش‌ترین کار پاشیدن آب بر روی هم‌دیگر است که بدون آن این عید معنایی نخواهد داشت واین بخش از مراسم را جوانان باعلاقه‌ی بسیار انجام می‌دهند و شور و هیجان خاصی به جشن می‌دهند.

در تفسیر ریشه‌ی این جشن اعتقاد عموم بر این است که این رسم نمودی از تعمید حضرت عیسی توسط یحیای تعمید دهنده در رود اردن است و هنگام این تعمید جماعتی شامل 4000 نفر نزد عیسی آمدند و تقاضا کردند که توسط او تعمید شوند و از آنجا که تعمید این تعداد توسط یک نفر امکان‌پذیر نبود، حواریون مسیح با پاشیدن آب بر آن جماعت آنها را تعمید دادند. روایت دیگری نیز موجود است که هنگامی که آشوری‌ها توسط مارتوما به مسیحیت گرویدند در گروه‌های بزرگ توسط او تعمید داده شدند.

   اما عده‌ای معتقد هستند که نوسردیل ریشه در تاریخ دارد و گفته می‌شود که این لغت یک کلمه‌ی آشوری است به معنای روز خداوند و این تفسیر با توجه با پسوند ایل که در آرامی به معنای خدا است صورت می‌گیرد. در ایام باستانی این روز را آشوری‌ها و بابلی‌ها جشن می‌گرفتند و اعتقاد داشتند که روز نوسردیل روز نجات انسان‌ها از گناه و معصیت است. این جشن در ماه‌های تابستان و اغلب در ماه تموز که هوا گرمتر است برگزار می‌شود.

   آشوری‌ها و بابلی‌ها تصور می‌کردند که آب متبرک است و می‌تواند هر نوع بدی و گناه را از انسان بزداید. حتی شاه و خانواده‌اش در کنار مردم در این مراسم شرکت می‌کردند. تصاویر مربوط به دوران بابل باستان نشان می‌دهد که پاشیدن آب به عنوان رمزی برای برقراری نیکی و زدودن پلیدی به کار می‌رفته است و ریشه در مراسم جشن سال نو یا اکیتو دارد که در اولین روزهای جشن کاهن اعظم برای زدودن آلودگی از معبد  و آماده کردن آن برای مراسم اصلی جشن اقدام به پاشیدن آب به اطراف معبد می‌کرده است. البته باید اشاره نمود که طبق افسانه‌ی آفرینش که مهم‌ترین افسانه‌ی بین‌النهرینی بوده و هر سال جشنواره‌ی سال نو یا اکیتو با قرائت آن توسط کاهن اعظم شروع می‌شد جهان از بهم پیوستن آب‌های شور و شیرین به وجود آمده است و یکی از خدایان مهم و قدرتمند بین‌النهرین باستان اِآ (انکی) بوده که به عنوان خدای آب شناخته شده است. رسم پاشیدن آب تا زمان پذیرش مسیحیت توسط آشوری‌ها باقی ماند و سپس وارد رسوم مسیحیت شد و تا کنون به موجودیت خود ادامه داده و به عنوان یک عید مهم این دین محسوب شد، همانند روزه‌ی نینوا که تا به امروز حفظ شده است.