آداب و رسوم آشوری

شامیرام داودپوریان

   سوزاندن پوچونتا                                                                          

   در ایام قدیم با فرا رسیدن سرمای زمستان اهالی روستاها احشام خود را به درون طویله برده و تا آخر زمستان در آنجا نگهداری می‌کردند. روی بام هر طویله روزنه‌ای جهت تازه شدن هوای داخل آن تعبیه شده بود که با پوششی تهیه شده از علف‌های هرز بسته می‌شد. به این ترتیب که علف‌های هرز را به هم می‌بافتند و به دور یک چوب می‌پیچیدند طوری که دو سر چوب گرد شوند. این پوشش به مانند یک کشو عمل می‌کرد و با بیرون کشیدن آن هوا به داخل طویله جریان پیدا می‌کرد. این وسیله پوچونتا نام داشت.

   با نزدیک شدن بهار که حیوانات را از طویله خارج کرده و برای چرا به دشت وصحرا می‌بردند، احتیاجی به این پوشش نبود. از این رو شب 28 شباط مردم روستا (اغلب جوان‌ها) بر فراز بام خانه‌ها می‌رفتند و پوچونتاها را از دریچه‌ها جدا کرده و با رقص و آواز، آن‌ها را به دست آتش می‌سپردند و خود نیز با شادی و هیاهو از روی آتش می‌پریدند. در این جشن با گردو و کشمش و انواع برگه‌های میوه از شرکت کنندگان پذیرایی صورت می‌گرفت و مراسم تا نیمه شب به طول می‌انجامید