گروهی از محققان دانشگاه انگلیا راسکین در کمبریج انگلستان
در مطالعات خود، ترجمهی متون باستانی بازمانده از بینالنهرین (عراق امروزی) را
مورد بررسی قرار داده و به این نتیجه رسیدهاند که موقعیت مبتلایان به استرس عصبی
پس از حادثه، عمری به درازای تمدن بشری دارد
پروفسور جیمی هکر هیوز که مشاور پیشین روانشناسی بالینی در
وزارت دفاع بریتانیا است میگوید" نخستین تعاریف از بیماری استرس عصبی پس از
حادثه، اغلب به هرودوت مورخ یونانی نسبت داده شده است." به گفتهی این استاد
دانشگاه، هرودوت با اشاره به یکی از رزمندگان سپاه یونان به نام اپیزلوس که در
نبرد ماراتون با سپاه ایران جنگیده بود، مینویسد "او ناگهان بینایی هر دو
چشماش را از دست داد، بدون آنکه چیزی به او برخورد کند." اما بنا به تحقیقات
پروفسور هیوز، ارجاعاتی به این اختلال عصبی، در متون بازمانده از تمدن آشوری در
بینالنهرین، در فاصلهی سالهای 609 تا 1300 پیش از میلاد هم وجود دارد
در آن دوران، مردان پیش از اعزام به جبههی نبرد، به مدت یک
سال در پروژههای جادهسازی و پلسازی مشغول به کار میشدند. بعد یک سالی را در خط
مقدم جبهه میجنگیدند و پس از آن برای یک سال به خانوادههای خود میپیوستند تا
این چرخه تکرار شود
پروفسور هیوز میگوید "نشانههای تقریبی عوارض بعد از
نبرد، همان چیزهایی بوده که امروزه استرس عصبی پس از حادثه نامیده میشود."
این محقق با اشاره به متونی که وضعیت رزمندگان باستان را توصیف کرده، میگوید"آنها
صدا و تصاویر اشباحی را شرح دادهاند که با آنها صحبت میکردند که شاید اشباحِ
کسانی بودهاند که توسط همین رزمندگان در میدان نبرد کشته شده بودند. این دقیقأ
همان تجربهای است که سربازان دوران مدرن با آن مواجه هستند. یعنی کسانی که در جنگهایی
با فاصلهی نزدیک به دشمن حضورداشتهاند."
درک بهتر از عارضهی استرس عصبی پس از حادثه، در سالهای پس
از جنگ ویتنام تشخیص داده شد. پروفسور هیوز میگوید "از زمانی که تمدن بشری و
جنگ بوده، استرس پس از حادثه هم وجود داشته است. این موضوع مربوط به قرن 21 نیست."
به نقل از: روزنامه سپید بهمن 93هفتم بهمن
No comments:
Post a Comment