عیسی بنیامین، بدرود

                       عیسی بنیامین،بدرود

                             

      در نخستین ماه سال 2014 جامعه ما به سوگ یکی از شخصیت های نامی خود نشست. عیسی بنیامین از نسل مردانی بود که پایه گذار فعالیت های فرهنگی واجتماعی در دهه های 40 و 50 میلادی شدند و این زمانی بود که سکونت آشوری ها در شهرهایی مانند تهران، قزوین، همدان و...نیاز به تأسیس نهادهایی در جهت ایجاد ارتباط بین آنها را مطرح کرده بود.                                                          

   عیسی بنیامین به همراه افرادی مانند رابی کوروش بنیامین، دکتر الیه ماریوسف، آشور مرادخان و دکتر ویلسون بیت منصور از بنیانگذاران سازمان فرهنگی جوانان آشوری بود (1951) که توانست با جذب تعداد بسیاری از جوانان، فعالیتهای فرهنگی  ارزنده ای را به پیش ببرد. وی همچنین نشریه هفتگی آینده روشن (ܕܲܥܬܝܼܕ ܒܲܗܪܵܢܵܐ) را به دو زبان فارسی و آشوری منتشر می کرد (1948) که جایگاه ویژه ای در نشریات آشوری به دست آورد و عیسی را در حد یک ژورنالیست  ارتقاء داد. همچنین کتابی به زبان فارسی منتشر کرده بود (1950) که درباره رابی لوئیز اورشان، از مدیران مدبر دبیرستانهای معتبر کشور بود.  از دیگر فعالیت های عیسی عضویت در هیأت مدیره انجمن آشوری های تهران طی چندین دوره و همچنین سردبیری نشریه اشتار بود که بعد از انقلاب منتشر می شد و وی بخش آشوری آن را تهیه می کرد و بسیاری از مطالب آن را با دستخط زیبای خود می نوشت.                        اما علاوه بر فعالیت فرهنگی، وی خطاطی توانا و مبتکر بود. از عیسی بنیامین همواره به عنوان کسی که هنر خطاطی را به درجات بسیار عالی ارتقا داده نام برده شده است. تابلوهای عیسی بنیامین از ویژگی خاصی برخوردار هستند. در این تابلوها زیبایی هنر از طریق شعارهایی انسانی مانند زبان، محبت، صلح، آزادی و... در معرض دید مردم قرار گرفته است. نگاهی به فعالیت 50 ساله عیسی بنیامین نشانگر دلبستگی جدی وی به کالیگرافی دارد. او به خطاطی نه به عنوان یک تفنن بلکه  به عنوان هنری بی نظیر و متعالی که واجد زیبایی و پیام دوستی به انسان هاست معتقد بود و همین اعتقاد و ایمان او بود که  هنرش را به اعتلا  رساند. او در سال 1962  قواعدی  را برای رسم الفبای آشوری ابداع کرد و با این ابتکار خود نه تنها امکان یادگیری این هنر را برای همگان فراهم نمود بلکه خطاطی آشوری را به درجه متعالی رسانید.                                                                                                   

   در سالهای اخیر کار هنری عیسی بنیامین از چارچوب یک هنر قومی گذشته و با ثبت دو تابلو از او در کتابی به نام روح کلمات (The spiritof words) توسط یک مجله فرانسوی به نام صدای جوهر(Voice of Ink)  که کالیگرافی هایی از سراسر دنیا را گردآوری کرده بود، جهانی شد. هر کدام از تابلوهای بی نظیر عیسی بنیامین به مثابه گنجی ارزشمند بوده و نام عیسی اعتباری است برای جامعه جهانی آشوری .   

   از دست دادن بزرگ مردانی همچون عیسی بنیامین بسیار غم انگیز است. شاید در آینده کسی نتواند جای تاریخی او را پر کند. اما ما امیدواریم که باقی هنرمندان بویژه نسل جوان آشوری که همان گونه که همواره بیان کرده ایم  نسلی است با هویت  و با استعداد ها و توانائی های جدید، بتواند در عرصه هنر این چنین بدرخشد و تاریخ ارزنده قوم ما را تداوم بخشد. کما اینکه ما نمونه های درخشانی از آن را در جامعه خود مشاهده می کنیم.                                                                                

  نکته: در شماره قبلی این بولتن (شماره 18) مقاله ای به نام "هویت های باستانی و پایدار بشری" از خانم دکتر هلن ساخو در رابطه با هنر مرحوم عیسی بنیامین چاپ شده بود که می توان آن را آخرین سپاس جامعه آشوری ایران قبل از سفر ابدی او دانست و برای ما جای  بسی خوشوقتی است که  امکان آن را یافتیم که در زمان حیات وی، و نه بعد از مرگش، از او یاد کنیم. روحش شاد.