انجمن های آشوری 

   از صد سال پیش که نخستین انجمن آشوری در اورمیه تأسیس شد تا کنون انجمن ها نقش بسیار مهمی در تشکل اعضای جامعه آشوری ایفا نموده اند. پس از انجمن اورمیه در سایر شهرستانها نیز که از جمعیت آشوری قابل توجهی برخوردار بودند تشکیل انجمن ها ادامه یافت. در حقیقت انجمن ها تبلور نیازهای فرهنگی و اجتماعی مردم ما بود. مردمی که با ترک روستاهای خود و سکونت در شهرها که حاصل آن ضعیف شدن ارتباطات مردم بود سعی در ایجاد جایگزینی برای کمبودهای خود داشتند. انجمن ها برای رسیدگی به امور قومی مردمی به وجود آمدند که به چند فرقه مذهبی تقسیم شده بودند و در آرزوی اتحاد و برآوردن نیازهای ملی و فرهنگی خود بودند.                                                                                                                

   از صد سال پیش تا کنون همواره انجمن ها تشکیل شده و امور مربوط به وظایف خود را کماکان پیش برده اند. هرچند گاهی به علل مختلف دچار ضعف عملکرد شده اند اما در نهایت آنچه که حاصل صد سال فعالیت آنها بوده این است که جامعه ما علیرغم فراز و نشیب های فراوان هنوز نیازمند فعالیتشان می باشد. زیرا انجمن ها نماینده تمام اقشار و فرقه های آشوری و یکی از عوامل اصلی تقویت روحیه همبستگی میان آشوری ها هستند. چنانچه  وظیفه انجمن ها را تنها برآوردن نیازهای تفریحی مردم و در حد یک کلوب بدانیم بسیار به خطا رفته ایم  زیرا نقش انجمن ها بسیار مهمتر از این می باشد. انجمن ها نه تنها وظیفه متشکل کردن اعضای جامعه آشوری،  بلکه برآوردن نیازهای فرهنگی آنها از قبیل آموزش زبان و تاریخ آشوری، هموار کردن مسیر فعالیت های هنری و فرهنگی  مانند  نشر کتب و مجلات و سی دی و غیره وهمچنین ایجاد ارتباط با سایر آشوری ها را نیز به عهده دارند.                                                                                                                  

در طول تاریخ فعالیت خود در مواردی چند انجمن ها  نتوانسته اند نقش خود را به خوبی ایفا کنند و در این موارد صدمات جبران ناپذیری بر جامعه و سلامت آن وارد شده است زیرا این امر موجب گسسته شدن ارتباط میان اعضای جامعه می شود. از این رو برهر فرد آگاه وعلاقه مند به جامعه خود است که از انجمن ها و استقلال آنها حمایت کند. بدون یک انجمن مستقل و سالم که بر پای خود بایستد و وظایف خود را آن چنان که شایسته است انجام دهد جامعه روح و سلامت خود را از دست می دهد زیرا جامعه سالم جامعه ای است که همه اعضایش خود را  متعلق به آن بدانند و حاضر باشند تمام امکانات خود را در اختیار آن بگذارند. از طرف دیگر انجمن ها نیز بنا بر وظایفی که برایشان تعریف شده است  نباید در جهت برآوردن منافع قشر یا فرقه یا فردی خاص گام بردارند و مصالح جامعه را فدا نمایند بلکه باید شرایط مناسبی را برای شراکت تمامی اقشار جامعه فراهم کنند تا  تمام توان افراد برای سازندگی جامعه مورد استفاده قرار گیرد. بدون شک بستن درهای انجمن ها بر روی مردم و محروم  کردن آنها از امکانات مختلف موجود،  حاصلی جز خالی شدن انجمن ها و راکد شدن فعالیت های اجتماعی و فرهنگی نخواهد داشت که این خود فقط و فقط به ضرر جامعه خواهد  بود.